Szanowni Słuchacze,
kolejny mój wpis z cyku " Samotność "
Nie ma nic złego w byciu samemu – pod warunkiem, że człowiek nie czuje się samotny. Samotność bywa potrzebą. Jedni mają z nią trochę łatwiej, inni trudniej. Czym chwila dla siebie różni od samotności? Co robić, by być mniej samotnym? Czy jako społeczeństwo informacyjne jesteśmy bardziej narażeni na osamotnienie? O samotności i nauce, jaką możemy z niej wyciągnąć, na podstawie 3 pytań opowiada psycholog i trener Sławomir Prusakowski z Uniwersytetu SWPS.
Samotność w informacyjnym zgiełku
Samotność może być wynikiem braku samowiedzy – świadomości tego, co jest dla nas ważne, jakie mamy potrzeby. Naukowiec z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego przeprowadził badania, w których aż 76 proc. ankietowanych stwierdziło, że czuje się samotna. Czym się różnią te osoby od tych, którzy na osamotnienie i izolację się nie skarżą? Jaką naukę dla nas możemy z tej wiedzy wyciągnąć?
Ilość bodźców, z jakimi się co dzień mierzy współczesny człowiek, ciągle wzrasta. Nasz mózg ma jednak swoje ograniczenia, szczególnie jeśli chodzi o odróżnianie informacji dla nas ważnych od mniej istotnych. Przez to jesteśmy zmęczeni nadmiarem bodźców. W rezultacie nie mamy już sił i ochoty na interakcje z innymi, unikamy ludzi. I niepostrzeżenie zaczynamy się czuć nieszczęśliwi…
Zachęcam do obejrzenia filmiku na ten temat - link poniżejhttps://www.swps.pl/strefa-psyche/blog/relacje/20531-samotnosc-posrod-ludzi