Pedagog

Lęk przed powrotem do szkoły

Lęk przed powrotem do szkoły

Napisane przez: Lidia Chmielewska ()
Liczba odpowiedzi: 0

LĘK PRZED POWROTEM DO SZKOŁY


Lęk przed powrotem do szkoły
Gdy zbliża się wrzesień wiele dzieci przeżywa lęk przed powrotem w szkolne mury. Obawy mogą dotyczyć oddzielenia od rodziców, jazdy autobusem szkolnym, spotkania nowego nauczyciela czy nadmiaru obowiązków edukacyjnych.

Niepokoje, jakich mały uczeń doświadcza przed rozpoczęciem roku szkolnego mogą również prowadzić do ogólnego poczucia lęku, którego większość dzieci nie będzie w stanie wyrazić, a objawi się on na przykład bólem brzucha albo głowy, ssaniem kciuka, moczeniem łóżka czy agresją stosowaną wobec rodzeństwa.

Ważne jest, aby pamiętać, że w każdej nowej sytuacji wszystkie dzieci (rodzice również) potrzebują trochę czasu na zaadaptowanie się i dopasowanie do nowego środowiska. Ponadto jako rodzic możesz podjąć kroki, aby powrót do szkoły był  łatwiejszy i przygotować dziecko zarówno emocjonalnie, jak i fizycznie tak, aby miało możliwie najlepszy start w tym roku szkolnym.

Pierwszy dzień w szkole

Jednym ze sposobów, aby złagodzić niepokój dziecka jest wyjaśnienie mu, co go czeka w ciągu najbliższych miesięcy. Lęk żeruje na strachu przed nieznanym, więc spróbuj weliminować jak najwięcej niewiadomych.

Jeśli dziecko idzie do szkoły po raz pierwszy w prostych słowach wytłumacz mu, że każdy tam będzie nowy i czuł tak samo, jak ono. Obiecaj maluchowi specjalną niespodziankę po pierwszym dniu. Może to być mała zabawka, nowa książka lub wyjście na lody. Aby unormować uczucia dziecka, przypomnij mu, że wszyscy, łącznie z innymi uczniami, a nawet ich nauczycielami, czują się trochę zdenerwowani tym początkiem. Podkreślaj, że wszystkie dzieci żywią podobne obawy.

Kilka tygodni przed rozpoczęciem roku pójdźcie z dzieckiem obejrzeć szkołę, odwiedźcie pobliski plac zabaw (jeśli to możliwe, zaproście przyjaciela), poznajcie okolicę. Zajrzyjcie na stronę internetową placówki, zapoznajcie się z rozkładem zajęć, programem nauczania i ofertą kółek zainteresowań. Daj dziecku "podgląd" nowych twarzy i miejsc, który może przyczynić się do "oswojenia" szkoły w jego umyśle i nadania jej właściwych proporcji, bez strachu i tajemnicy.

Opowiedz mu o swojej szkole, ówczesnych rozrywkach i Twoich ważnych doświadczeniach. Dzieci uwielbiają słuchać opowieści o dzieciństwie rodziców, ponieważ pomagają im one normalizować trudne uczucia, jakich doświadczają.
 
Spróbuj odgrać z dzieckiem sytuacje społeczne, które wzbudzają w nim niepokój; zamieniajcie się rolami, na przykład niech ono będzie najpierw uczniem a Ty nauczycielem, a później odwrotnie.

Lęk przed szkołą

Szkoła bez lęku

Jeśli Twoje dziecko nie jest już pierwszakiem, ale nie spotykało się z kolegami z klasy w okresie wakacji, zaproście ich do parku, na basen lub wspólne oglądanie filmów, aby poczuli się bardziej komfortowo przed ponownym zetknięciem się w szkole.

Stwórzcie listę możliwych nagród za poprawę zachowania. Przypominaj dziecku, że jest to nowy rok i wyrażaj swoje przekonanie, że on lub ona będzie zachowywać się lepiej, ponieważ jest o rok starsze.

Pierwszy tydzień nauki powinien być szczególny dla całej rodziny. Dzieci przeżywające wiele nowych doświadczeń i wyzwań muszą czuć się bardzo bezpiecznie. Byłoby dobrze, żeby rodzice lub opiekunowie poświęcili codziennie trochę czasu na szczerą rozmowę z dzieckiem na temat jego bieżących problemów i samopoczucia.

Pamiętaj, że niepokój dziecka nie przesądza jego szkolnego losu i nie oznacza, że ten rok będzie porażką. Wszystkie dzieci, w pewnym momencie ich szkolnej kariery doświadczają trudności. Każdy rok szkolny jest wypełniony wzlotami i upadkami. Jednakże, poprzez zachętę, wsparcie i trzymanie ręki na pulsie możesz pomóc stworzyć podstawy dla przyszłych sukcesów dziecka.

Jeśli po pierwszych kilku miesięcach nauki dziecko wciąż nie uporało się z trudnościami adaptacyjnymi należy rozpocząć od rozmowy z nauczycielem, aby dowiedzieć się, czy są rzeczy, które można zrobić, aby mu pomóc. Jeśli problemy nadal nie ustępują należy skonsultować się z pediatrą a potem psychologiem dziecięcym.