Szanowni Słuchacze,
szczególnie w ostatnim czasie obserwujemy wzrost problemów psychicznych. Jednym z nich jest depresja. Czy zawsze ją leczymy, czy może minąć sama / Zapraszam do artykułu, który jest odpowiedzią na te pytania. Pozdrawiam Lidia Chmielewska
Czy depresja mija sama?
Emil Kraepelin (1856-1926), twórca pojęcia manic depressive [depresji maniakalnej, tzn. zaburzenia dwubiegunowego], zauważył, że pacjenci cierpiący na zaburzenie dwubiegunowe, w porównaniu z tymi, którzy cierpią na dementia praecox (schizofrenię), mają stosunkowo dobre prognozy, jako że od 60% do 70% pacjentów doświadcza tylko jednego ataku, a jeden atak średnio trwa 7 miesięcy.
Współczesne próby kliniczne na antydepresanty rzadko biorą pod uwagę fakt, że stan ludzi cierpiących na depresję często samorzutnie się poprawia. Typowa losowa kontrolowana próba (RCT) ma warunek placebo i warunek leczenia, ale nie ma warunku braku placebo i warunku braku leczenia. Często się zakłada, że ludzie, których stan się poprawia w warunku placebo w próbach klinicznych, doświadczają efektu placebo, choć w rzeczywistości część z nich po prostu zaczyna czuć się z lepiej wraz z upływem czasu. Tym samym efekt placebo jest z całą pewnością wyolbrzymiony.
Jednak czy ludziom rzeczywiście z czasem się poprawia? W Holandii badano progres 250 pacjentów, którzy doświadczyli epizody depresji klinicznej. Dwie trzecie stanowiły kobiety i dla 43% ogółu depresja nawracała. Niektórzy pacjenci kierowali się po leczenie do podstawowej opieki zdrowotnej, inni szukali pomocy w szpitalach psychiatrycznych, inni w ogóle nie szukali pomocy. Badacze wykazali, że zdecydowana większość pacjentów powróciła do zdrowia psychicznego (definiowanego jako „brak lub minimalne objawy depresyjnych w 3-miesięcznym okresie”), niezależnie od otrzymanej opieki (lub jej braku).
Mediana trwania epizodu depresyjnego wynosiła 3 miesiące dla tych, którzy nie otrzymali profesjonalnej opieki, 4,5 miesiąca dla tych, którzy otrzymali podstawową opiekę zdrowotną oraz 6 miesięcy dla tych, którzy byli hospitalizowani w szpitalu psychiatrycznym. (Nie wiadomo, jaki odsetek pacjentów, którzy szukali opieki medycznej, wziął leki, ale w zakresie tej dyskusji nie ma to znaczenia. Wniosek jest taki, że większość ludzi wraca do zdrowia, w ten czy inny sposób.) Różnice w zakresie średniego czasu trwania epizodów mogą ukazywać ostrość depresji (nie ma danych co do tego). Ludzie, którzy szybko powrócili do zdrowia samorzutnie, mogli mieć lżejszą depresję. Jest zupełnie możliwe, że ci, którzy poszukiwali pomocy w szpitalach psychiatrycznych mieli cięższą depresją, więc dłużej zajął im powrót do równowagi.
Tak czy inaczej, dzisiaj, podobnie jak w czasach Kraeplina, wielu pacjentów cierpiących na depresję wraca do zdrowia, z interwencją medyczną lub bez niej, ponieważ taka jest natura tej choroby. Przychodzi i odchodzi.
Kas Thomas, 4 grudnia 2013