Szanowni Słuchacze,
polecam artykuł, tym razem dedykowany mężczyznom
Narcyzm niekorzystny dla zdrowia mężczyzn
Właściwe narcyzmowi rozbuchane poczucie własnej ważności jest toksyczne dla związków międzyludzkich, a ponadto, jak głosi niedawne badanie, może być szkodliwe również dla zdrowia mężczyzn.
Naukowcy z Uniwersytetu w Michigan i Uniwersytetu w Virginii odkryli, że mężczyźni, którzy mieli wysokie wyniki w zakresie dwóch destrukcyjnych cech narcystycznych – roszczeniowość [entitlement] oraz dążenie do wykorzystania drugiej osoby [exploitativeness] – mieli znacząco wyższe poziomy kortyzolu, hormonu stresu, co wywołuje podwyższenie ciśnienia krwi i problemy kardiologiczne. Chociaż, według autorów badania, mężczyźni i kobiety mogą być równie narcystyczni odpowiedź stresowa kortyzolu nie była obecna u kobiet.
„Ogólnie postrzegamy narcyzm jako cechę osobowości, która jest zła dla innych, ale nie dla narcyzów. Jest zła dla ludzi związanych z nimi” – powiedziała współautorka badania, Sara Konrath z Uniwersytetu w Michigan. „Badanie polegało na zajrzeniu w ich organizm i sprawdzeniu, czy występują fizyczne konsekwencje”. Raprot opublikowano 23 stycznia w piśmie PLoS ONE.
Konrath i jej współpracownicy poprosili o wypełnienie 40-itemowego kwestionariusza 106 studentów uczelni. Kwestionariusz mierzył 5 aspektów narcyzmu, który charakteryzuje również pochłonięcie samym sobą, przecenianie własnej wyjątkowości – np. atrakcyjności lub inteligencji – a także poczucie wspaniałości. Mierzyli dwukrotnie poziomy kortyzolu w ślinie studentów, aby ocenić podstawowy poziom hormonu, który świadczy o aktywności osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, będącego kluczowym systemem odpowiedzi stresowej ciała. Trzy spośród pięciu komponentów są uznawane za pożyteczne lub zdrowe: przywództwo/autorytet, wyższość/arogancja oraz samoabsorpcja/samopodziw. Konrath zauważyła również, że narcyzi często są ludźmi kreatywnymi z niskim odsetkiem zachorowań na depresję, jednak ich wrażliwe zdanie na temat samych siebie może prowadzić do reakcji defensywnych i uciekania się do agresji, jeśli ich poczucie wyższości jest zagrożone. Autorzy znaleźli podwyższone poziomy kortyzolu jedynie u mężczyzn z niezdrowym narcyzmem i wysunęli przypuszczenie, że u tych mężczyzn wspomniana oś jest przewlekle czynna.
Chociaż badanie nie wyjaśniało, dlaczego jedynie mężczyźni wykazują wyższą odpowiedź stresu wskutek narcyzmu, Konrath spekuluje, że społeczna definicja męskości nakłada się na tę cechę – np. arogancję lub dominację – przez co mężczyźni stają się podatni fizjologicznie. „Są szczególnie zagrożeni dlatego, że jeśli ktoś dostrzeże, że są zestresowani i zechce pomóc, oni pomoc odrzucą” – powiedziała. „Ich sposób bycia ma swój koszt. To smutne, że są to ludzie, którzy nie chcą przyjąć pomocy, której mogą potrzebować”. Zdaniem dr Marka Russa, dyrektora w Zucker Hillside Hospital w Glen Oaks w Nowym Jorku, chociaż badanie „zaprasza ludzi do spojrzenia na tę sprawę w sposób bardziej wszechstronny”, nie dowiodło związku przyczynowo-skutkowego między narcyzmem a wyższym poziomem stresu. „Ludzie z narcyzmem to typ A, są wysoce zmotywowani, perfekcjonistyczni, pragną sytuacji potencjalnie stresogennych, a poziom kortyzolu jest tego miarą” – powiedział Russ. „Może to się na siebie nakładać” – zdaniem Konrath. Przyszłe badania będą koncentrowały się na wyjaśnieniu, dlaczego kobiety nie reagują fizjologicznie wskutek narcyzmu, tak jak to czynią mężczyźni. Jej zdaniem, poziom narcyzmu wzrósł w ostatnich latach u obu płci, być może w rezultacie tzw. ruchu szacunku do samego siebie [self-esteem movement], który podkreśla, że pochwała jest ważniejsza od krytycyzmu. „Może to być zmiana w środowisku edukacyjnym” – powiedziała. „To ładnie, że staramy się być rozważni i uważni na emocje innych, ale możemy błądzić, ponieważ nie jesteśmy konstruktywni”.
Raport z badania opublikowano w piśmie PLoS ONE.